Zandvoort, 25 mei 2025 –bracht ons niet alleen zon, strand en familie-uitjes, maar vooral een overdosis racegeweld op het duinencircuit van Zandvoort. De Westfield Cup stond garant voor een racedag vol strijd, emotie en pure autosportpassie. Met een man of 8 die zich meldden voor de podiumplaatsen is de titelstrijd volledig ‘aan’. Met een startveld van maar liefst 29 auto’s en drie races op het programma, werd het een lang en intens gevecht om iedere positie. Uiteindelijk ging Sander Dullaart er met de overwinning vandoor, gevolgd door een indrukwekkende Eric Sliphorst en een taaie Guus Heling.
Kwalificatie: Grip en controle op ’n nat Zandvoort
De kwalificatie werd verreden op een natte baan, wat het veld flink door elkaar schudde. Verschillende coureurs gaven aan moeite te hebben met het vinden grip. Edwin zei het treffend: “Begon zeer matig met kwalificatie als éen-na-laatste… zero grip en zero energie in de kop.” Eric Sliphorst kende ook een moeizame sessie vanwege hardnekkig onderstuur, terwijl Willem Vriend zijn moment pakte: “De qualy in de regen, dat blijft toch zo ontzettend leuk!” Ondanks de verraderlijke omstandigheden liet Sander Dullaart direct zien dat hij in topvorm verkeerde. “Ik gokte qua bandenspanning op een droge lijn aan het einde van de sessie, en die kreeg ik ook.” Hij reed ijzersterk en pakte de pole position – een positie die hij dat weekend niet meer uit handen gaf. Het bleek de opmaat voor een dominant optreden.
Race 1: Opmars
De eerste race bracht direct spektakel, ook vanwege de harde wind. Sander Dullaart wist zijn pole om te zetten in winst, maar kreeg flink tegenstand van onder anderen Ronald en Guus Heling. Dullaart blikte terug: “Een uitremactie in de Tarzan, buitenom op Ronald, was wel een hoogtepunt. We hebben vele ronden hard gestreden, we zijn zeer aan elkaar gewaagd.” Berry Diepeveen kende een heroïsche opmars: “Race 1 was één groot hoogtepunt—door een dramatische kwalificatie als 26e gestart en als 14e geëindigd – heerlijk!” Maar niet iedereen had reden tot juichen: Ralf liep schade op in de Tarzanbocht: “Ik kan mijn hobby van polyesterreparatie weer lekker oppakken.”
Race 2: 7 auto’s aan ’n touwtje
De tweede race liet nog meer strijd en spektakel zien. Terwijl Dullaart opnieuw op pole begon, bemoeiden zich deze keer wel 7 man met de strijd aan kop. Naast Guus Heling waren ook Willem Vriend, Floris Dullaart, Eric Sliphorst, Peter Tunissen en Robert Andriessen gebrand op het podium. In een door wisselende grip gekenmerkte sessie wist Guus Dullaart kortstondig in te halen in de Tarzanbocht. Dullaart: “Door wat regenspetters overschatte ik de grip, en Guus stak me binnendoor voorbij – mooie actie van hem. Maar ik had ’m in de Hans Ernst-chicane dezelfde ronde alweer te pakken.” Ook anderen vochten heroïsche gevechten uit. Willem Vriend gaf een inkijkje in zijn duel: “Samen richting het Scheivlak en zij aan zij bovenaan in de Slotemakerbocht. Ik naast de baan, maar net heelhuids samen het Scheivlak in.” Zijn gesprek achteraf met Paul Beck over ‘leaving the track and gaining an advantage’ eindigde sportief: “Geen straf, Robert haalde me later toch weer in.” Sliphorst reed opnieuw ijzersterk en beloonde zichzelf met een tweede podiumplek, waarmee hij zijn claim op de eindzege verstevigde. De onderlinge strijd was fel, of zoals Jurriën van Dijk het verwoord: “Met 30 man tegelijk bocht 1 doorkomen is echt legendarisch.”
Race 3: Guus heeft de slipstream mee
Toen barstte de grote finale los. Alles of niets – en dat werd het. In de openingsfase leek het alsof Dullaart de hattrick zou binnenhalen, maar in de slotfase moest hij toch buigen voor een furieuze aanval van Heling, die er met zijn enige zege van die dag vandoor ging. Dullaart finishte als tweede, maar stelde daarmee wel zijn dagoverwinning veilig. Achter hem vocht Sliphorst zich opnieuw naar voren: “Twee keer de snelste ronde en drie keer aansluiting bij de kopgroep, dat voelt als een mooie comeback na die kwalificatie.” Daarmee verdiende hij dik verdiend de tweede plaats in het eindklassement. Heling’s overwinning in race 3 bezorgde hem de derde plaats in het totaalklassement.
Drama en doorzetten
Ook buiten het podium werd hard geknokt. Lennart had een bescheiden hoogtepunt: “Starten zonder wielspin!”, terwijl hij later een fout maakte die Lex z’n motorkap kostte. Berry beschreef het weekend treffend: “Overal keihard gestreden maar altijd fair en met respect. Misschien zien de auto’s er niet sexy uit, maar dit is een echte race cup!” Dirk kreeg een terechte straf voor een jump start in race 1, maar bleef positief: “Elke race dikke battles, op de millimeter geknokt, geen schade. TOP!” En Peter Tunissen bracht het visueel: “Synchroon driften met Lex Peters uitkomen Tarzan.”
Het podium
Na drie races vol actie, regen, zon en spectaculaire inhaalacties zag het podium er als volgt uit:
- Sander Dullaart – 2x winst, 1x P2
- Eric Sliphorst – 3 solide races en tweemaal de snelste ronde
- Guus Heling – de glorieuze winnaar van race 3
Next event: Circuit Park Zandvoort op zaterdag 5 juli
De Westfield Cup races waren een ongekend succes. Een startveld van 29 auto’s, een mix van regen en zon, en rijders die elkaar tot het uiterste dreven maar met respect raceten. Check spectaculaire onboard videos op hun youtubekanaal, waarvan deze beelden van Willem Vriend wel de beste zijn.
Dit evenement bevestigde opnieuw waarom de Westfield Cup een van de puurste raceklassen van Nederland is. Op naar het volgende duel!
